Ik ontmoet veel mensen die de afgelopen maanden bang zijn geweest. Nee, niet alleen mensen die al eerder angstklachten hadden (of wel, maar daar niet openlijk voor uitkwamen ????). Ook “gewone” mensen (geen idee wie dat dan zijn, maar je begrijpt wat ik bedoel). Door corona is bij heel veel mensen een hele primaire emotie komen bovendrijven. Angst. Angst voor verlies, voor ziekte en voor dood.
Sowieso heeft corona veel losgemaakt en omgewoeld. Op een radiospotje werd daarop gezinspeeld: “Ontdek hoe corona jou heeft veranderd en doe de test!”. Interessant, nietwaar? Want natuurlijk dóet de hele situatie iets met je. Met iedereen. Het maakt je misschien voorzichtiger. Of juist onverschilliger. Je raakt gefrustreerd, boos, teleurgesteld… of bang. Heel erg bang. En als je altijd al angstig was, dan komt dit er nog eens bovenóp. De wereld wordt nog onveiliger dan ie al was.
Vluchtroutes
Toch is het goed om je te realiseren dat die angst er niet voor niets is. Waarmee ik niet wil zeggen dat je er (dus) blij mee mag zijn. Natuurlijk niet. Die angst hoef je niet te accepteren als een gegeven -waar je maar mee moet zien te leven. Integendeel. Want je kunt ervan afkomen. Niet door nóg meer pillen te gaan slikken. Niet door allerlei vluchtroutes te bedenken om confrontatie uit de weg te gaan. En ook niet door er eindeloos over te blijven praten en therapieën, want dat had je al eerder gedaan en loste je angstklachten niet op. Althans, niet definitief.
Een pasklaar antwoord heb ik niet voor je. Dat kan ook niet, want ieder mens is anders en ook jij bent uniek. Ook in je angst. Wat jij voelt, en zoals jij je angst beleeft, is het nooit hetzelfde als bij een ander. Je draagt namelijk heel veel met je mee; unieke ervaringen en pijnmomenten. Je hebt een eigen unieke geschiedenis, die jou mede gevormd heeft tot wie jij bent. Maar er is nog meer, nog veel meer. Want zelfs de pijn die níet van jou is, maar die je wel hebt meegekregen van je ouders of voorouders, draag je met je mee.
Diepgewortelde shit
Om je eigen, unieke pad te gaan en je angst de baas te worden, heb ik mijn programma ontwikkeld. Juist daarom, omdat jij uniek bent. En je waarschijnlijk heel veel shit met je meedraagt, waar je je niet eens bewust van bent. En wat reguliere hulpverleners ook niet (kunnen) weten, omdat ze dat niet in hun opleiding hebben meegekregen. De ggz is nog steeds veelal gericht op ratio en cognitie, het ‘weten’, je hersenen dus. Maar daar red je het niet mee, als je diepgewortelde angstklachten hebt. Die hun oorsprong hebben in dieperliggende gebieden, waar ‘de wetenschap’ niets mee kan. Simpelweg omdat de wetenschappelijke blik enorm beperkt is. Mocht je geïnteresseerd zijn, lees dan het interview met de Vlaamse psycholoog Paul Verhaeghe, dat ik deelde op mijn Facebook pagina.
