Het is namelijk 21 juni, de langste dag van het jaar. Voor mij ieder jaar weer een mijlpaal. Nog steeds vind ik de zomertijd altijd een verademing, vergeleken met de winter. Ik heb sowieso niks met kou, en al helemaal niks met donker. Vroeger triggerde dat mijn angst alleen maar. In de zomer had ik daar veel minder last van. Er waren periodes dat ik zelfs bijna geen last had van angst. Ik zeg bijna – want die angst sluimerde heus wel ergens, maar door de warmte en de hoeveelheid zonlicht lukte het me nóg beter om hem te onderdrukken. Het was alsof ik dan in een soort ‘roes’ verkeerde – heerlijk – waarin geen plaats was voor angst. Al hoefde er maar iets te gebeuren en *peng* – daar wastie weer.
Veel van de mensen met wie ik werk, herkennen dit. De herfst en winter zijn meestal de moeilijkste periodes. Dat geldt overigens voor een groot deel van de mensheid: winterdepressies komen veelvuldig voor, en het aantal zelfdodingen van mensen die dichtbij de Noordpool leven, ligt relatief hoog. Minder licht dóet dus wat met mensen. Je maakt minder van het ‘gelukshormoon’ serotonine aan, waardoor je somberder wordt. En dat depressie en angst vaak hand in hand gaan, hoef ik jou niet uit te leggen.
Dikke kans dus dat de zomer ook in jouw voordeel werkt. Dat hoop ik uiteraard ook van harte, want (en dat meen ik echt) – er is bijna niets zo erg als angst. Toch wil ik je vragen om hier eens over na te denken. Herken jij bij jezelf ook een patroon? Dat jij bijvoorbeeld in deze zomerperiode minder angstgevoelens hebt dan in de wintertijd? En dat je daar dan ook minder bij stilstaat – simpelweg omdat het nou eenmaal niet het leukste onderwerp ís om bij stil te staan? Maar dat je ‘ergens wel voelt’ dat het straks, vanaf september ofzo, weer langzaam bergafwaarts gaat? Zelfs als je stijf staat van de angstmedicatie en al heel wat therapieën gevolgd hebt?
Mocht dat inderdaad zo zijn, dan nodig ik je uit om hier iets over te schrijven.
Dat mag anoniem uiteraard, als reactie op deze blogpagina.
Maar je mag me ook terugmailen, gewoon als reply op deze mail naar info@jeangstdebaas.nl.
N.b. Ik zoek ook nog enkele meeschrijvers aan mijn boek. Vorige week heb ik daarover een oproep in deze blog geplaatst.
Mocht je je verhaal willen delen, dan hoor ik dat uiteraard graag!
Voor nu wens ik je een bijzonder fijne, zonnige, lange zomerdag toe. Zonder angst uiteraard!!
