Mogelijk ben jij bij mij terecht gekomen omdat je je herkende in mijn verhaal. Of in het verhaal van iemand die ik geholpen heb. Je hebt last van angst, of meerdere angsten. Mogelijk heb je paniekaanvallen, lijd je aan sociale angst of een sociale fobie. Herken je ook de hartkloppingen, het plotselinge zweten, duizeligheid en hyperventilatie. De angst voor situaties, voor mensen, voor hun mening. De angst om opgesloten te zitten of zelfs letterlijk te stikken. Om ziek te worden, om dood te gaan. Maar ook voor de angst zelf: de angst voor de angst.
Je wereldje wordt steeds kleiner wanneer je lijdt aan angst. Ik weet er zelf alles van, en niet alleen van mezelf. Het overkwam bijvoorbeeld ook Ruth, die ik heb geholpen om van haar agorafobie af te komen. Van jongs af aan voelde zij zich niet prettig in grote ruimtes, in de klas bijvoorbeeld. Dat voelde onveilig, alsof ze opgesloten zat en niet zomaar naar buiten kon. Erover praten durfde ze niet, omdat haar ouders en leraren altijd al zeiden dat ze zich niet moest aanstellen. Ze voelde zich dus niet begrepen, en uit angst voor hun oordelen hield ze haar mond maar.
Binnenwereld
Naarmate Ruth ouder werd, nam haar angst alleen maar toe. Tot het moment dat ze de deur helemaal niet meer uit ging. Dat was pure zelfbescherming natuurlijk. Binnen in haar kleine flatje voelde ze zich nog veilig; de buitenwereld was één grote bedreiging geworden. Natuurlijk was dit een schijnveiligheid, en ergens voelde Ruth dat zelf ook wel. Maar een uitweg zag ze niet meer.
De eerste keer dat ik Ruth ontmoette, was dan ook bij haar thuis. De tweede keer ook. Daarna durfde ze al kleine stapjes naar buiten te zetten. En langzaam aan werden die stappen steeds groter. Niet alleen stappen in die grote buitenwereld, maar vooral ook stappen in haar binnenwereld. Want je buitenwereld – hoe je de wereld ervaart, hoe je je gedraagt en hoe andere mensen op jou reageren – is een representatie van je binnenwereld.
Buiten de gebaande paden
Ik wil ook jou heel graag meenemen op die weg naar herstel. De weg die ook voor jou weggelegd is. Er is alleen één harde voorwaarde… namelijk dat je ECHT wilt. Alleen als je écht openstaat voor verandering en bereid bent er ook in te investeren, zul je van je angst afkomen. Als je dat niet bent, of jezelf afhankelijk maakt van anderen (goedbedoelende hulpverleners bijvoorbeeld) vanuit de verwachting “dat zij jou van je angst af gaan helpen”, zal het niet gaan werken. De vraag is eigenlijk: wil jij aan het stuur van je eigen leven staan? Of zit je liever op de passagiersstoel? Ben jij bereid om een ander perspectief aan te nemen en ‘buiten de gebaande paden te lopen’? Of kies je ervoor om je als cliënt op te stellen?
Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg…
