In reactie op mijn vorige blog kreeg ik laatst een mailtje van een trouwe nieuwsbrieflezer. Hoe het kon dat zij toch, dankzij EMDR, van haar angstklachten af was gekomen. Want dat had ze bij de ggz gehad, en dat had echt heel goed geholpen. Terwijl ik verkondigde dat veel mensen geen baat zouden hebben bij ggz-hulp.
Dat klopt inderdaad. Vanuit mijn jarenlange ervaring met ggz-cliënten weet ik dat de hulp die daar geboden wordt, vaak niet aansluit bij hun behoeften. Was overigens ook mijn eigen ervaring. Heel frustrerend, als je zo jarenlang aan het lijntje wordt gehouden. Zo voelde het voor mij althans. Er wordt zicht op verbetering (lees: hoop) geboden, en daar wil je ook heel graag in geloven. Na afloop van alle sessies ervaar je ook echt wel vermindering van je klachten. Alleen, na verloop van tijd, tja, dan voel je dat je angst weer toeneemt. En als je écht heel eerlijk zou zijn geweest, wist je dat meteen na afloop van de therapie ook wel, dat het niet helemaal weg was. Alleen wilde je dat toen niet toegeven, dat alles voor niets was geweest. En bovendien heeft die therapeut ook zo d’r best gedaan. Herkenbaar?
